Hávdát mu váimmu Uttjájávregáddái

”Alldenstund lapparna behöver mark i båda länderna ska det enligt gammal sedvana vara tillåtet att vår och höst flytta renhjordarna över gränserna” nannii Lappkodisilla jagi 1751.

Dan rájis leat ráđđehusat, konvenšuvnnat, guorahallamat, njuolggadusat boahtán ja mannan – Ruoŧa ja Norgga stáhtat leat riidalan badjel čuohti jagi, olles áiggi šaddan vuostálaga go leat šiehtadallan rádjegeassima.

Dan riiddu siste, vejolašvuođa haga váikkuhit mii dáhpáhuvvá, leat sámit bákkus ferten gierdat go sin vejolašvuođat johtit bohccuideasetguin lea dađistaga ráddjejuvvon.

Jearaldagat leat ain das. Geas lea vuoigatvuohta eatnamiidda? Gii mearrida gos bohccot besset guohtut?

252 jagi maŋŋil go Lappkodisilla dahkkui, 2003, mearridit alimus dásis nammadit Lars Norberga “ságajođiheaddjin delegašuvdnii šiehtadallat Norggain ođđa rádjesoahpamuša boazoguohtuneatnamiidda”.

Norberg lei iežas diplomatakarriearas bargan máŋga soabadallandoaimmain máilmmis ja ráđđehus oaivvildii son lea heivvolaš olmmoš gávdnat dárbbašlaš čovdosiid Norgga ráđđehusain ja nu eastadit riidduid. Muhto seamme olu dieđut go su ođđa bargoaddis ledje Norbergga nanu gelbbolašvuođas, seamme unnán sii dihte su duogážis – juoga mii áiggi mielde buvttii vuordemeahttun váikkuhusaid.

Dáid birra muitala Giron Sámi Teáhter ođđa čállon teáhterbihtás Hávdát mu váimmu Uttjájávregáddái, mas vuođđun lea girji Begrav mitt hjärta vid Udtjajaure maid Lars Norberg lea čállán.